Zomaar.

Zomaar even wat opschrijven, zomaar even wat gedachten op papier.
Zomaar ja zomaar wat?
Voor velen is zomaar een heel groot en belangrijk woord geworden, het van je afschrijven op papier. Tegenwoordig op de pc, net zo makkelijk, als we weer in het ziekenhuis geweest zijn voor de chemokuur, dan zie ik zoveel en voel ik zoveel, dat ik echt twee dagen nodig heb om bij te komen, algehele vermoeidheid treedt dan op, ben van slag, maar sla me er doorheen, net als vele andere ouders die er ook zijn, vragen in mijn hoofd, hey dat kindje zie ik niet meer of, waar zouden ze zijn of gaat het nu wat beter?
Ik weet dat je niet alles kan dragen en zeker niet alles moet vragen.
De gangen de kamers en die trap naar beneden, hoe vaak hebben we die al niet gelopen, naar beneden gaat nog wel maar elke keer als ik naar boven moet word die trap en gang steeds langer, weet het wel, het zit in mijn hoofd, maar ja wat doe je eraan.
Als mijn gevoel al zo is wat zou er dan in mellie omgaan?
Ook deze kuur zetten we op de kalender afschrijven die keer nog zoveel te gaan, jippie het eind komt in zicht, we hoeven niet meer. Maar dan die angst weer, blijft ze schoon?
Pfffffff daar heb je gewoon geen antwoord op, positief blijven denken ja dat doen we elke dag weer.Morgen is mijn vlinder jarig 13 jaar jeetje wat gaat het hard, kevin 16 pffff het gaat me toch wat te snel.