9 maat 2011

vandaag de grote dag, we hadden als al geestelijk en lichamelijk voorbereid om tijdens ons gesprek met de oncoloog, aan te geven dat we eigenlijk willen stoppen met de laatste grote chemokuur, mellie is dus danig verzwakt, en het herstel tussen de chemo's gaat dermate langzaam of soms zelfs niet, met opname's en transfusie's,dat het ons beter leek te stopen en aan herstel te kunnen werken,tot onze verbazing,en opluchting kwam de oncoloog zelf met het antwoord, ja het leek hem inderdaad niet verstandig om de laatste grote kuur door te laten gaan , bloedwaardes waren weer laag en hij zag zelf mellie weer na 4 weken, ja we stoppen definitief, yes opluchting, alleen nog een transfusie, trombo en bloed, helaas kreeg ze verhoging waardoor we naar het zuiderziekenhuis moesten, om daar in overleg met een andere dokter te kijken blijven of naar huis, ze moest een nachtje blijven en jahoor de koorts zakte maar crp van 120, dus nachtje daar slapen op een zalige bank die van rottigheid uit in elkaar storte, in de ochtend bloed beeld bepaald en de crp is aan het zakken, dus mogen we naar huis, eindelijk.
jammer genoeg heeft mellie erge pijn aan haar benen zodanig dat ze er niet op kan staan, kleine plekkjes, een pilletje meegekregen voor de jeuk, en het lijkt minder te worden, maandag even naar de dermatoloog om de kijken of het misschien een alergische reactie is.en melie heeft ook een licht puntje want het ziet er naar uit dat haar wens, stichting doe een wens in vervulling gaat, wanneer is nog een verrassing.dat horen we nog en jullie ook